Harder straffen

Er is namelijk een internetbedrijf waar ze nog steeds feest vieren alsof het 1999 is. Schaamteloos draaiden ze er in het derde kwartaal van dit jaar 97 miljoen dollar – ruim een miljoen dollar per dag – doorheen.

MSN is de naam. In een tijd dat geen venture capitalist zijn vingers meer wil branden aan het storten van geld in de bodemloze put die internet heet, hoeft de internettak van Microsoft zich geen moment zorgen te maken over zijn voortbestaan.

Microsoft heeft namelijk geld genoeg. Van elke dollar die het softwareconcern omzet met Windows is 85 cent pure winst. Dergelijke marges wijzen in het algemeen op illegale activiteiten: je handelt in drugs, in gestolen goederen of je hebt een monopolie. In het geval van Microsoft gaat het voor zover ik weet om het laatste. Als er concurrentie was, dan zou Microsoft vanzelf worden gedwongen om de prijs van zijn besturingssysteem te verlagen.

In het verleden werden Amerikaanse monopolisten nog wel eens hard aangepakt. Aan het begin van de twintigste eeuw werd bijvoorbeeld het machtige Standard Oil opgebroken. En in 1984 gebeurde hetzelfde met het telecommonopolie van AT&T.

Microsoft leek eind jaren negentig aanvankelijk een zelfde lot beschoren. De regering-Clinton stond een harde aanpak voor. En de rechter van dienst, Thomas Penfield Jackson, kon zich daar wel in vinden. Hij stelde voor om Microsoft in tweeën te hakken. Ondertussen droomde de rechter hardop over een toepasselijke taakstraf voor Bill Gates: laat de man een opstel over Napoleon schrijven.

Maar de tijden veranderen. Clinton werd opgevolgd door Bush en rechter Jackson werd vervangen door Colleen Kollar-Kotelly. Dat Bush Microsoft lekker zijn gang zou laten gaan, wist iedereen eigenlijk al maanden voordat hij met een half miljoen stemmen minder dan zijn tegenstrever Al Gore tot president werd gekozen. Bush heeft van nature nu eenmaal wat minder moeite met bedrijven die de wet overtreden. Dat de president het zelf in zijn tijd als directeur van een Texaans energiebedrijf ook niet altijd even nauw nam met de regels, zal er iets mee te maken hebben.

Dat Bush tijdens zijn presidentscampagne 61.250 dollar van Microsoft kreeg, speelt ongetwijfeld ook een rol. Voor het gala ter gelegenheid van zijn inauguratie als president stopte Microsoft hem bovendien nog een zakcentje van 100.000 dollar toe. Zo blij was het softwareconcern met Bush’ presidentschap.

De steun van rechter Kollar-Kotelly laat zich moeilijker verklaren. Sterker nog: ik snap er ruim een maand na de uitspraak nog steeds niks van. De door haar goedgekeurde schikking – Microsoft belooft zijn leven te beteren en verschaft concurrenten wat informatie over de werking van Windows – is een lachertje.

Het is alsof de rechter tegen een seriemoordenaar zegt dat hij niet de gevangenis in hoeft, maar wel even moet vertellen welke wapens hij toch steeds gebruikt.

“Zo, dokter Lecter. Vertelt u eens hoe u er in bent geslaagd om zoveel slachtoffers te maken.”

“Als u wat dichterbij komt, zal ik het u haarfijn uitleggen, edelachtbare…”

Ik ben in het algemeen tegenstander van eigenrichting, maar na deze uitspraak begonnen mijn vingers te jeuken. Microsoft moet gepakt worden op de plaats waar het het meeste pijn doet: in de portemonnee. Die verliezen van MSN kunnen hoger!

Waar ze al dat geld precies aan uitgeven, weet ik niet. Ik krijg bij MSN niet echt visioenen van wilde bedrijfsfeesten waar je op het toilet eerst de coke van de spiegel moet schrapen om je spiegelbeeld te kunnen zien. Ook lijkt MSN niet echt een gebrek aan ‘klanten’ te hebben. Integendeel: elke internetter heeft wel eens een Hotmail-adres aangevraagd. Dat zou ook wel eens de zwakte van MSN kunnen zijn. Al die Hotmail-accounts kosten het bedrijf alleen maar geld. MSN heft een Hotmail-adres niet voor niets op als je het een tijdje niet gebruikt.

Ik denk dat ik daarom vanavond maar eens een paar honderd Hotmail-adressen ga registreren. En dan al die adressen lekker het telefoonboek in duizendvoud naar elkaar laten mailen. Doet u ook mee? Als er rook uit de mailservers van MSN komt, horen we het snel genoeg. Burn, Redmond, burn!