Sinds enkele weken prijkt bij elk bericht dat Marco Derksen op het weblog Marketingfacts schrijft, de merknaam en het typenummer van de laptop waarop hij dat doet. Die vermelding staat er niet voor niets. “Het gaat hierbij om een experimentele sponsorcampagne waarbij HP (via Zed Digital en Adfactor) mij de HP Compaq 2710 voor 3 maanden in bruikleen geeft om deze te testen”, legt Derksen uit in een blogposting met de kop ‘ADV: Marco blogt op een HP Compaq 2710‘. “Naast de gesponsorde link bij mijn postings, zal ik mijn bevindingen op Marketingfacts beschrijven.”
Deze week plaatst Adformatie een artikel van mij over de opmars van commercie op weblogs. Daarin zegt Derksen dat hij er geen bezwaar tegen heeft dat redactie en commercie door elkaar heenlopen. “Zolang het maar relevant en transparant is.” Daarmee bedoelt hij dat de commercie wel bij een weblog moet passen en dat een blogger openheid van zaken moet geven over zijn commerciële belangen.
“Het vervagend onderscheid tussen commerciële en redactionele informatie op blogs zou je een opportunity voor adverteerders kunnen noemen”, schreef Léon Bouwman, hoofdredacteur van Adformatie, onlangs in een commentaar waarin hij alvast een voorschot nam op het artikel van deze week. “Je kunt ook zeggen dat die toenemende vermenging de behoefte aan autoriteit en betrouwbaarheid van de afzender juist zal voeden, omdat de lezer in verwarring raakt. Als een wal die het schip keert. Maar dat is natuurlijk een gedachte die elke journalist in die zogenaamde ‘oude’ mediawereld graag koestert.”
Ik denk dat het meer is dan een romantische gedachte van een traditionele journalist. Lezers worden namelijk inderdaad achterdochtig als ze lucht krijgen van de vermenging van redactie en commercie. Zo vraagt één van de lezers van Marketingfacts zich in een reactie af of Derksen wel eerlijk zal berichten over zijn ervaringen met de HP-laptop.
Stickers
Overigens denk ik dat de ‘oude’ mediawereld nog wel degelijk het één en ander kan leren van bloggers. Dat adverteerders bij weblogs meer mogelijkheden hebben om door te dringen tot de redactionele inhoud dan bij traditionele media is namelijk maar één kant van het verhaal. Uit mijn rondgang langs een aantal grote Nederlandse weblogs blijkt namelijk dat zij wel degelijk eisen stellen aan adverteerders. Eén van de belangrijkste voorwaarden om te kunnen adverteren op veel blogs is: wees niet al te irritant.
Dat beleid zou ook veel andere internetmedia (zoals krantensites) niet misstaan. Want daar zijn irritante reclames al jaren schering en inslag. Het overkomt me bijvoorbeeld geregeld dat ik een paar seconden moet wachten met het lezen van een artikel omdat een advertentie mij het zicht op (een deel van) de tekst ontneemt. Dat gebeurt me vrijwel altijd op krantensites; ik kan me daarentegen niet heugen dat ik een vergelijkbare ervaring heb gehad op een weblog.
Geen lezer zit te wachten op dergelijke opdringerige commerciële uitingen. Dat sommige (kranten)sites hun adverteerders zoveel ruimte geven, is onbegrijpelijk. Het is toch een beetje alsof een bedrijf in de papieren krant de mogelijkheid krijgt om stickers over artikelen heen te plakken. Ook dan kun je de teksten nog lezen, je moet alleen even die stickers er af pulken. Hoeveel redacties zouden daarmee instemmen?
Dit artikel verscheen op De Nieuwe Reporter.