Dat zegt Tim Kuik van Stichting Brein. De auteursrechtenorganisatie kondigde eerder al aan individuele Kazaa-gebruikers die grote hoeveelheden muziek aanbieden, te willen aanpakken.

Brein wil deze ‘grote aanbieders’ van muziek eerst waarschuwen. Kuik: “We willen ze een bericht [via de instant-messagingdienst van het uitwisselprogramma] sturen waarin we vragen om met het aanbieden van muziek te stoppen. Als ze de mogelijkheid om berichten te ontvangen, hebben uitgeschakeld in hun p2p-programma, dan vragen we de provider om onze eisen door te geven.”

“De meeste mensen stoppen met het aanbieden van auteursrechtelijk materiaal als ze door de provider zijn gewaarschuwd”, weet Kuik. Doen ze dat echter niet, dan stapt Stichting Brein naar de rechter. Niet om de persoonsgegevens van de betreffende gebruiker op te vragen, maar om de provider te dwingen om de abonnee af te sluiten.

Doorgifteverbod

Aanvankelijk was de Stichting Brein van plan om de persoonsgegevens van grote aanbieders via een rechtszaak bij de providers op te eisen. Kuik nu: “Ik ben helemaal niet geïnteresseerd in de persoonsgegevens. Wat mij betreft blijft het recht op privacy zo lang mogelijk ontzien.”

Voor Brein is het zelfs makkelijker om een ‘doorgifteverbod’ van grote muziekaanbieders te eisen, meent Kuik. “Daarbij hoeven we maar één keer naar de rechter. Als we individuele gebruikers willen aanpakken, zouden we eerst naar de rechter moeten om de naam van een muziekaanbieder te achterhalen en dan nog een keer om die individuele gebruiker ter verantwoording te roepen.”

“Het belangrijkste voor ons is dat het aanbod van de muziek ophoudt en dat gebeurt ook op deze manier. Door een doorgifteverbod te eisen, hopen we bovendien dat internetaanbieders meer geneigd zullen zijn om met ons samen te werken. Ze verliezen immers klanten bij een doorgifteverbod.”

Wanda van Kerkvoorden, advocaat bij SOLV (het advocatenkantoor van Kazaa BV), betwijfelt of de tactiek van Brein zal werken. “In geval van eenvoudige doorgifte (zoals bij p2p-diensten, MR) bestaat er geen zelfstandige aansprakelijkheid voor internetaanbieders. De rechter kan in dat geval wel een provider dwingen om een abonnee af te sluiten, maar er zal dan altijd nog in rechte moeten worden vastgesteld dat die specifieke, individuele abonnee iets onrechtmatigs doet. En hoe toont Brein dat aan als ze niet weten om wie het gaat?”

Waanzinnige hoeveelheden

Kuik zegt dat hij alleen in uitzonderlijke gevallen naar de rechter wil stappen om persoonsgegevens op te vragen. “Dat zullen we alleen doen als de schade zo groot is dat we verhaal willen halen bij de aanbieder persoonlijk. Daarbij moet je bijvoorbeeld denken aan mensen die films verspreiden, nog voor ze in première zijn gegaan.”

Ook p2p-gebruikers die ‘waanzinnige hoeveelheden’ bestanden aanbieden, zouden hun recht op privacy verliezen, als het aan Kuik ligt. Getallen noemt Kuik niet, maar het gaat volgens hem om mensen die meer aanbieden dan de ‘grote aanbieders’ (mensen die honderden of meer dan duizend bestanden aanbieden). “Het gaat daarbij om de excessen binnen de uitwassen”, aldus Kuik.