Evenals de gemiddelde WebWereld-lezer zijn de meeste journalisten gezegend met een gezonde dosis achterdocht. Het probleem voor een internetjournalist is dat je daardoor op een dag als 1 april niets meer serieus neemt. Het begint al eind maart. Dan komen de eerste persberichten binnen waarvan zelfs een chimpansee met leerproblemen zou moeten begrijpen dat het gaat om een grap.

Een van de leukste 1-aprilgrappen was dit jaar afkomstig van The Register. Deze Britse it-uitgave berichtte over het bedrijf Backfire Security (leuke naam) dat een programma had gemaakt waarmee je hackers kon ’terugpakken’: Payback v1.0.

Even wat rondklikken op de site van Backfire Security had zo kunnen uitwijzen dat het hier een grap betrof, maar de Automatisering Gids nam het bericht op zijn site over. Om de grap compleet te maken ‘vergat’ de AG om de bron te vermelden. Pas na een mailtje van een redacteur van WebWereld verdween het bericht van de site.

Zelf ben ik doorgaans ook niet zo snel van begrip en dat maakte mij in voorgaande jaren tot een dankbaar slachtoffer van 1-aprilgrappen.

Grapjas: “Pas op, Maarten! Je trapt erin!”

Ik, mijn schoenzolen inspecterend: “Huh, waarin?”

Grapjas: “In de grap.”

Dit jaar had ik me voorgenomen om nergens in te trappen. De hele dag lette ik op mijn tellen. Bij elk e-mailbericht dat binnenkwam was ik op mijn hoede. Rapper Def P. in de jury van Idols? Leuke grap. Makers van computervirussen storten zich nu ook op de ontwikkeling van biologische virussen? Kostelijk! Amerikaanse militairen schieten zeven Iraakse vrouwen en kinderen dood? Geniaal, hoe verzin je het?!? Oh, dus het klopt wel?

Aan het eind van de dag moest ik naar een persconferentie. Onderweg begon het te kriebelen: zou ik er nu toch intrappen? Was de bijeenkomst misschien een flauwe grap? Maar gelukkig, ik kwam niet voor een dichte deur te staan. De persconferentie was doodserieus en met een triomfantelijk gevoel kon ik naar huis. Nog even een artikel tikken en dan de stekker van de telefoon eruit. Mij kon niets meer overkomen. Mijn missie om dit jaar niet in een 1-aprilgrap te trappen, was geslaagd.

Voordat ik begin te schrijven, check ik routineus mijn mail. “The Honest Thief was een 1-aprilgrap”, luidt het subject van een bericht. Het is dat ik mijn benedenburen liever geen overlast bezorg, want anders zou ik ter plekke door de grond zijn gezakt.

Ik ben er ingetuind. Het Nederlandse peer-to-peer initiatief is niets minder dan hoax. Het was nota bene mijn eerste vraag aan de Amerikaanse woordvoerder van The Honest Thief die ik in februari aan de telefoon had: “Dit is toch geen grap, hè?”

“Neehoor”, bezwoer de man. “We zijn heel serieus.”

Weer wat geleerd: Amerikanen zijn niet te vertrouwen. Achteraf heeft de woordvoerder per e-mail laten weten dat hij niet in het complot zat. Hij is er ook ingetuind, zegt-ie. Maar dat gelooft natuurlijk niemand.

Voor volgend jaar staat mijn besluit vast. Ik ben op 1 april 2004 gewoon met vakantie. In een ver land waar ze niet aan dit soort onzin doen. Irak lijkt me wel wat. Daar waren ze er al wat eerder achter dat je niet zomaar moet geloven wat Amerikanen zeggen. Duimen omhoog!