Deze zomer ontstond er beroering rond ‘The Anarchist Cookbook’. Een student van de Technische Universiteit Eindhoven (TUE) had ‘The Anarchist Cookbook’ op zijn homepage gezet. Een journalist van het gereformeerde ‘Nederlands Dagblad’ ontdekte de homepage van de student. De journalist belde een aantal kamerleden op. Mag zo’n gevaarlijk kookboek wel op Internet staan, vroeg de journalist. Nee, dat mag niet, vonden de kamerleden. Ze stelden kamervragen. Het College van Bestuur van de TUE schrok zich een hoedje van de kamervragen. Het besloot de antwoorden op de kamervragen niet af te wachten en zorgde ervoor dat de gewraakte pagina’s verwijderd werden. In plaats van het kookboek staan er nu links op de homepage naar andere plaatsen op Internet waar het kookboek te vinden is. Maar waar ging het allemaal om? Waarom wilden de kamerleden zo graag dat het kookboek verwijderd werd? We hebben er, op de redactie van SmallZine, lang over nagedacht, maar we komen er niet uit.

‘The Anarchist Cookbook’ verscheen voor het eerst in 1971. De auteur was William Powell. Het boek bevat vier hoofdstukken. Het eerste hoofdstuk handelt over “drugs”; het tweede hoofdstuk gaat over “electronics, sabotage, and surveillance”; in hoofdstuk drie worden “natural, nonlethal and lethal weapons” behandeld; en in het vierde hoofdstuk is informatie te vinden over “explosives and booby traps”. In het boek staan recepten om eerdergenoemde zaken te bereiden. Sommige recepten kloppen niet. Zo staat er in het boek een recept om een drug te maken uit bananenschillen. Bananenschillen bevatten, zo schrijft Powell, een kleine hoeveelheid Musa Sapientum bananadine, een psychedelicum. Om de drug te bereiden, heb je acht kilo rijpe bananen nodig (waarschijnlijk word je al stoned van het opeten van al die bananen, maar dit terzijde). Schraap wat troep uit de binnenkant van de schillen. Gooi wat water bij de prut en laat het geheel vier uur koken. Droog de ontstane substantie een half uur in de oven. Rol het ontstane zwarte poeder in een sigaret. Na het roken van vier sigaretten, begin je effecten van de bananadine te voelen, schrijft Powell. Onzin, zeggen mensen die ervoor hebben gestudeerd. Je kunt niet stoned worden van bananenschillen.

Het boek van Powell staat niet op Internet. De anarchistische kookboeken die op Internet staan, zijn parodieën of aanvullingen op het boek van Powell. Zo staat er in de Internet-versie van ‘The Anarchist Cookbook’ bijvoorbeeld beschreven hoe je de wc’s bij McDonald’s onklaar kunt maken (een hamburger past precies in de wc-afvoer). Ook zijn er aanwijzingen te vinden voor het vervalsen van geld en creditcards. De vraag is hoeveel een terrorist aan deze tips heeft. De meeste aanwijzingen zijn even bruikbaar als het recept voor de bananendrug.

Het boek van Powell is overigens gewoon in de winkel te krijgen. Het is zelfs nooit verboden geweest, zeggen boekhandelaars die wij ernaar vroegen. Een van de redacteuren van SmallZine, de meest anarchistische, heeft het boek zelfs in zijn boekenkast staan. Waarom dan een legaal boek verbieden op Internet? In de zomer belde de verslaggever van SmallZine de vragenstellende kamerleden op om om opheldering te vragen. Tineke Witteveen (PvdA), één van de vragenstellers: “Ik dacht dat het boek in Nederland verboden was.” Mieke van der Burg (PvdA), een van de andere vragenstellers, motiveerde de kamervragen als volgt: “Via de boekhandel of de bibliotheek is het boek niet zo makkelijk toegankelijk als via Internet.” Een vreemd argument. Jean-Pierre Deckers, de student die ‘The Anarchist Cookbook’ op zijn homepage zette, mailde ons dat zijn homepage vrij onbekend was (onbekend betekent weinig bezoekers). Totdat er kamervragen werden gesteld. In het e-Wave 3.21 gaf Witteveen nog een reden voor het verwijderen van ‘The Anarchist Cookbook’: “De universiteit is een overheidsinstelling. Daar mag je van verwachten dat de teksten worden weggehaald.”

Onderzoek van de redactie van SmallZine heeft uitgewezen dat het boek van Powell gewoon te krijgen is in de universiteitsbibliotheek van Amsterdam, ook een overheidsinstelling. Daarnaast staan in het gemiddelde scheikundeboek gevaarlijker recepten dan in ‘The Anarchist Cookbook’, zeggen chemici. Jean-Pierre Deckers noemt de tweeslachtige houding van de politici “hypocriet”. Deckers: “Ik denk dat de kamerleden allemaal ‘bang’ zijn voor het nieuwe massamedium Internet. Ze zijn waarschijnlijk bang dat mensen op verkeerde ideeën worden gebracht. Maar als mensen de recepten van ‘The Anarchist Cookbook’ in praktijk gaan brengen, dan hadden ze al eerder verkeerde ideeën. Anders waren ze nooit bij de informatie uitgekomen. Ga maar eens een uurtje rondbrowsen zonder search-engine te gebruiken. Je komt dan meestal niet verder dan een paar links naar Microsoft of weet-ik-wat-voor-bedrijf en een paar links naar ‘personal friends’.”

Ook Felipe Rodriquez, voorzitter van de vereniging voor Internetproviders NLIP en directeur van Internetprovider XS4ALL, hekelt de opstelling van de kamerleden. Hij schreef een brief aan de kamerleden. Rodriquez in zijn brief: “Het Anarchist Cookbook wordt in sommige boekenwinkels in Nederland aangeboden. Evenals andere titels, die mogelijk nog een ernstiger dubieuze inhoud hebben. Ik zie niet in waarom deze publikaties op Internet geweerd zouden moeten worden, terwijl verkoop in de boekenwinkel gewoon mogelijk is. Hopelijk is het niet uw intentie om voor Internet andere normen te hanteren dan voor andere media.” Dinsdag 20 augustus antwoordde Winnie Sorgdrager van Justitie op de kamervragen. Volgens Sorgdrager moeten providers vervolgd kunnen worden voor elektronische overtredingen of misdrijven van hun klanten. Sorgdrager beschouwt providers als uitgevers. Een vreemde actie van de politica die deze maand door het blad Wave wordt uitgeroepen tot ‘cool politician of the day’.