Het nieuwe jaar is nog geen week oud en dat betekent dat menigeen druk bezig is zijn leven te beteren. In de sportschool is het een drukte van belang, terwijl de sigarenboer deze week juist duimen zit te draaien.

Een goed voornemen dat dit jaar volgens onderzoekers van ING hoge ogen gooit, is minder geld uitgeven. Dat is jammer, want dit plan staat op gespannen voet met één van mijn goede voornemens: vaker betalen voor dingen die sinds eind jaren negentig ook wel worden aangeduid met de vreselijke term ‘content’.

Films, muziek, games, journalistiek: ik wil er weer ouderwets voor gaan betalen. Ja, ik mag graag een potje downloaden, en ook dit jaar zal ik weer de nodige Amerikaanse series en films via Bittorrent naar binnen trekken (sorry, Tim Kuik!). Maar voor dingen die goed of belangrijk zijn, wil ik de makers vaker gaan belonen.

Reclamevrije versie

Als kranten verslaggevers naar oorlogsgebieden sturen, kost dat geld. Geld dat via de online reclame-inkomsten op krantensites doorgaans niet kan worden opgebracht. En dat terwijl dergelijke verslaggeving wel belangrijk is voor – sommige zaken kun je niet dramatisch genoeg formuleren – het functioneren van onze democratie. Daar wil ik dus graag voor betalen.

Verder lijkt het me ook gewoon een kwestie van fatsoen om de makers van goede software, muziek of films te belonen. Als je maandenlang Wordfeud speelt, is het dan een heel gek idee om 2,39 euro neer te tellen voor een reclamevrije versie van het spel? En is het niet eigenlijk heel logisch om de nummers van je favoriete muzikant of band ook gewoon te kopen in plaats van alleen gratis te downloaden? Een abonnement op Spotify nemen of een concert bezoeken mag ook.

En als scenarioschrijvers, regisseurs en producenten maanden zijn bezig geweest om een goede tv-serie te maken, is het dan echt te veel gevraagd om een eurootje per aflevering af te tikken? Bij series waar ik echt graag naar kijk, heb ik het er graag voor over.

Criminaliseren van de consument

Mag ik in ruil voor mijn goede voornemen de content-producenten en -exploitanten dan tegelijkertijd vragen om op te houden met het criminaliseren van de consument? Dat maakt het voor mij namelijk een stuk makkelijker om mijn goede voornemen vol te houden.

Met het criminaliseren van de consument denk ik bijvoorbeeld aan die krant die eiste dat Mobypicture een foto van een artikel uit de krant verwijderde. Of aan de Nederlandse Vereniging van Bioscoopexploitanten die een brandbrief aan de Tweede Kamer stuurde met het verzoek om een downloadverbod in te voeren.

Ik denk aan de softwareproducenten die doen alsof elke kopie een gemiste aankoop is. Of aan de producenten die denken dat het een goed idee is om een dvd-film vooraf te laten gaan door een waarschuwing dat stelen niet mag. Met die boodschap richt je je tot de verkeerde mensen: namelijk diegenen die zojuist netjes hun portemonnee hebben getrokken.

Dievenpad

Maar bovenal denk ik aan de content-aanbieders die zo graag voor ons willen bepalen waar we wat wanneer mogen bekijken en beluisteren. Stop daarmee! Met die houding dwing je ook goedwillende consumenten om het dievenpad op te gaan.

Digital rights management is een manier om eerlijke consumenten eerlijk te houden, luidt het credo van de entertainmentindustrie. De realiteit is dat drm de eerlijke consument vooral vaak behoorlijk dwars kan zitten. Afschaffen dus.

Datzelfde geldt voor het totaal achterhaalde idee dat we in Nederland best een paar maanden kunnen wachten tot we een Amerikaanse film of serie kunnen zien. Ik wil gewoon al mijn favoriete Amerikaanse series en talkshows meteen in Nederland kunnen zien op het moment dat ze in de VS zijn uitgezonden. De enige manier waarop dat nu zonder problemen kan is via Bittorrent. Kom met een goed legaal alternatief en ik ga er gebruik van maken. Beloofd!

Geen gedoe

De content-industrie kan een voorbeeld nemen aan de komiek Louis C.K. die wel heeft begrepen hoe de toekomst er uit moet zien. Hij besloot eind vorig jaar een drm-vrije video van een recente voorstelling voor vijf dollar ter download aan te bieden. Geen gedoe: betalen, downloaden en kijken.

“Ik kan jullie niet stoppen als jullie een torrent van de video willen maken. Alles wat ik kan doen is jullie vriendelijk vragen vijf dollar te betalen en van de video te genieten”, aldus de komiek in een toelichting.

De actie van Louis C.K. werd een succes. Er kwam weliswaar binnen een mum van tijd een torrent van de show – de uploader gaf in de begeleidende tekst meteen toe dat hij zich er niet helemaal prettig bij voelde – maar dat weerhield de fans van Louis C.K. er niet van massaal te betalen. Binnen twaalf dagen haalde de komiek een miljoen dollar op.

Zo simpel kan het dus zijn. Een mooi 2012!