Ben de Cocq. Mensen die wel eens de Vrij Nederland lezen, kennen hem. De Cocq schrijft elke week een stukje voor Vrij Nederland. Over genieten. Mensen die een paar jaar geleden de Volkskrant lazen, kennen Ben de Cocq ook. De Cocq schreef een paar jaar geleden, samen met De Boer, een rubriek: De Boer & De Cocq. Elke week bezochten de De Boer en De Cocq een restaurant. In de krant beschreven ze wat er gebeurde: hoe het eten smaakte, of er op klaarlichte dag een kaars op tafel stond, hoeveel het eten kostte en hoe er werd bediend. Meestal was het eten slecht. De Boer en De Cocq lieten geen spaan heel van de bezochte restaurants. Nooit kon je zo vorstelijk eten als toen. Het enige wat je moest doen, was bij een restaurant reserveren onder de naam ‘De Cocq’ en de koks werkten zich in het zweet en de obers bogen als knipmessen.
Sinds vorige week heeft De Cocq (“de schrik van de Nederlandse Horeca, de held van de zoute haringhandel”) een homepage op internet: De Consumentengids van Ben de Cocq. De Consumentengids van Ben de Cocq is geen gewone consumentengids. Geen saaie testrapporten over welke printer het beste print, maar nieuws over een fietszadel waar je pukkels van op je billen krijgt. En lucratieve tips: elke Nederlandse wijndrinker moet geld terugeisen (5 jaar lang betaalden de wijnconsumenten ten onrechte accijns). De Consumentengids van Ben de Cocq wordt minstens drie keer per week, maar indien nodig dagelijks geactualiseerd. Het nieuwste nieuws komtbovenaan de homepage te staan. Af en toe worden wat oude berichten eraf gegooid.
Vorige week verscheen het nulnummer. Deze maaandag (14 oktober) verscheen de eerste echte aflevering. Met daarin: “Consumentenbond laat wijndrinkers in de steek”, “Autodrop terug in de rol”, “Welk merk motorfiets is het vaakst betrokken bij ongeluk?” en “Appelmoes uit de fabriek wordt dikker en duurder”.
Ook zet Ben de Cocq zijn wekelijkse stukje voor Vrij Nederland op zijn homepage. Twee weken eerder dan dat het stukje in Vrij Nederland staat. Over twee weken in Vrij Nederland: “Het sterft van de wilde zwijnen in Duitsland”. Het is maar dat je het weet.